Terwijl we kennis opdoen over bacteriën en schimmels om de overgang van grasland naar bosland voor een voedselbos vlot te doen verlopen (man man, wat was het wennen om tot 22u ’s avonds dergelijke kennis op te nemen), startten we deze week met ons eigen nieuw project. Samen met mijn vrouw gaven we de startschop voor onze nieuwe (vierde) theaterproductie van onze compagnie CIE kRaK! www.compagniekrak.be
Een lege zaal en een leeg hoofd, meer hadden we niet nodig om van start te gaan met repeteren (lees: improviseren). Het opzet van onze productie – hoe kan het ook anders in deze tijden– is een ecologisch-sociaal getinte theaterclownerievoorstelling, maar weliswaar zonder het wijzende vingertje en dit met de lach als universele taal! Een hele grote uitdaging dus om het publiek een spiegel voor te houden op deze manier. Niettemin is de passie voor dit gegeven heel groot. We hebben onszelf hiervoor tijd gegeven. Dus om hiervan te komen proeven zal het toch nog (minstens) een jaartje duren. De première is voorzien in 2018.
Dus beste programmatoren, indien u dit pareltje- dat net dat extraatje meer- heeft echt niet wil missen op uw festival of in uw cultureel centrum, dan kan u ons natuurlijk altijd al boeken of een optie nemen voor het seizoen 2018-2019!
Ps: De werktitel is “minimum impact/maximum smile”. Nu maar hopen dat het geen minimum smile wordt. (kwestie om de eerste te zijn deze woorden te gebruiken voor er recensies komen…)
52 weken 