Ik weet het, ik weet het: ik loop wat achter. Maar in “52 stappen voor een beter wereld” zette ik er de afgelopen dagen wel erg veel. Enerzijds letterlijk, want ik had immers het immense geluk (dank u dank u) mij even te mogen (terug-) trekken in de bergen. Terwijl ik dit schrijf zit ik op de TGV richting thuisfront. (Het vliegtuig was waarschijnlijk sneller en minder duur en dus ook minder duurzaam.) Het immense ruimtegevoel, uren in prachtige natuur stappen zonder soms een levende ziel te zien – de piepende marmotten, steenbokken en adelaars even terzijde gelaten. Benieuwd wat het zal geven weer terug thuis, ver van ongerepte natuur te leven. Mijn voeten krijgen alvast op deze trein wat ruimte en verluchting en tot op heden viel echter geen enkele passagier flauw van mogelijke geurtjes, maar misschien neutraliseren de meegebrachte Franse kazen enige mogelijke afscheidingen. Slapen deed ik in een tentje of in een refuge, net zoals het eten. Maar voor mij nu a.u.b. even geen eieren, want dit kreeg ik als alternatief voor het vlees. Verder probeerde ik, hoog boven die boomgrens, gewoon te ZIJN, wat in onze huidige maatschappij – gevuld met DOEN – niet altijd zo vanzelfsprekend is, laat staan soms aanvaardbaar. Maar niettemin voelt zo’n periode van “zogezegd nietsdoen” echt aan als nuttig!! Om weer even stil te staan met hoe je in het leven staat, met wat we allemaal bezig zijn, even uit de ratrace stappen en zien waar het allemaal echt om draait. Ik kan het alleen maar iedereen aanraden. En lukt het niet, dan kan het boek “Een nieuwe aarde, de uitdaging van deze tijd” van Eckhart Tolle zeker wat helpen, want dit boek had ik uit de bieb meegesleurd over berg en dal. Hier enkele citaten om te delen, al moet je ze misschien een paar keer goed lezen en tot je laten komen.
“ De vreugde van ZIJN (het enige ware geluk) kan niet komen door vorm, m.a.w. door iets wat je bezit, een prestatie, persoon of gebeurtenis, door alles wat gebeurt. Die vreugde kan niet bij je “komen”, nooit. Ze komt voort uit de vormloze dimensie in je, uit bewustzijn en is dus één wat wie je bent.”
“Als je waar je bent of wat je doet als het belangrijkste doel in je leven ziet, ontken je tijd. Dat geeft je een enorme macht. De ontkenning van tijd in wat je doet geeft je ook de verbinding tussen je innerlijke en uiterlijke doel, dus tussen ZIJN en DOEN. Als je de tijd ontkent, ontken je het ego. Wat je ook doet, doe je buitengewoon goed, omdat het doen zelf in het middelpunt van je aandacht staat. Er komt dus kwaliteit in alles wat je doet, zelfs in de eenvoudigste handeling.”
Jaja, nu de Dalai Lama in het land is wil ik zeker niet onderdoen. Ik haalde er alvast heel wat inspiratie uit en deed me stilstaan bij hoe ikzelf in het leven sta en wil staan. En het antwoord is “nu” oftewel “ja zeggen tegen het leven”. Volgens mij een zeer belangrijke stap voor een nog betere wereld. En ik geloof dat als steeds meer mensen in deze toestand komen, er meer voeling zal zijn met waar het echt om draait en vele sociale en ecologische problemen als het ware oplossen. En straks ga ik dat thuis eens toepassen als ik na 10 dagen terug ‘s nachts mag opstaan om mijn dochtertje haar flesje te geven en ik dus dat moment als het belangrijkste doel van mijn leven moet gaan zien. Als ik er nu al aan denk… hmm, dat wordt lastig.. maar nu is nu en dus nu nog even enkele uren nagenieten van een supertijd.
Ps.: Dinsdag manifestatie in Brussel tegen de TTIP, want onze toekomst ligt in onze handen.
52 weken 